Vlucht.

Donderdag 07:30 loopt de wekker af. We hadden geen ontbijt geboekt. Zouden we wel op Schiphol doen. Eerst de auto wegbrengen. Was mooi dicht bij dus 08:45 stonden we als derde in de rij voor inchcken. “ Heeft u visum voor Canada”  vroeg dame. Natuurlijk hadden we dat niet, we gaan immers naar Costa Rica. Bleek wel nodig. Moesten we online maar even regelen. De paniek brak los bij Carla. Ze was ineens niet meer in staat haar geliefde telefoon te gebruiken. Moest diverse dingen ingevuld worden en na een half uurtje hadden we de benodigde bevestiging op de mail.
Snel naar de security. We komen er zonder problemen door, dachten we….. Carla haar paspoort weg. Had ze op de spullen gelegd. Een dame van de security had deze verplaatst en was nu weg. Algehele paniek. Niet allen bij Carla, de hele security was in rep en roer. Uiteindelijk werd het paspoort gevonden onder een ander bak. Gelukkig. We konden eindelijk ontbijten.
Alles verloopt daarna gesmeerd. Iets verlaat vertrekt het vliegtuig richting Toronto.
We zijn al een uur of 19 onderweg als we op airport San Jose arriveren. Dan wil jenatuurlijk niets liever als zo snel mogelijk je koffers hebben en naar je dochter die bij de uitgang staat gaan. Helaas, ook dit ging weer enige tijd duren. Murphy’s law zullen we maar zeggen, de koffers kwamen ongeveer een uur later als een van de laatsten van de band. Wat is het dan fijn dat als je door de poort twee bekende gebruinde koppiers ziet die je even later in je armen kan sluiten.
De taxi was geregeld. Snel naar hotel, waar we verwolkomt werden door een drankje. Naar de kamer. De meegenomen kadootjes uitpakken en snel slapen